اثربخشی توانبخشی- شناختی بسته پارس بر کنترل مهاری و تصمیم گیری پرخطر کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه- بیش فعالی

مقدمه و اهداف اختلال نقص­توجه و بیش­فعالی، اختلالی عصب-تحولی است. نقص کارکردهای اجرایی خصیصه فراگیر این اختلال محسوب می­شود که پیامدهای منفی بسیاری برای کودکان مبتلا به این اختلال در بر دارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر توانبخشی-شناختی پارس بر بهبود کنترل مهاری و تصمیم­گیری پرخطر کودکان مبتلا به اختلال نقص­توجه و بیش­فعالی است. مواد و روش­ ها پژوهش حاضر یک مطالعه بالینی تصادفی (پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل) است که بر روی 30 کودک 7 تا 13 ساله­ی مبتلا به اختلال نقص­توجه و بیش­فعالی که با استفاده از نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شده است که  15 نفر از آنها در گروه درمان و 15 نفر در گروه کنترل به صورت تصادفی  قرار گرفتند. در طول جلسات درمان 3 نفر از گروه آزمایش از فرآیند پژوهش خارج شدند. عملکرد تصمیم­گیری پرخطر با استفاده از آزمون بارت و عملکرد کنترل مهاری با استفاده از آزمون برو/نرو و آزمون استروپ تعیین گردید. داده­ها با آزمون آماری تحلیل واریانس آمیخته و به کمک نرم­افزار SPSS20 تجزیه و تحلیل شد. یافته­ها نتایج به­دست­آمده از پژوهش نشان داد که اثر تعاملی گروه و مرحله ارزیابی بر کنترل مهاری (01/0(P